De in Suriname geboren schrijver, journalist en programmamaker Anil Ramdas is exact op zijn verjaardag overleden . Hij werkte voorheen voor de Groene Amsterdammer en NRC Handelsblad. Voor die krant was hij van 2000 tot 2003 correspondent in India. Vervolgens maakte hij ook programma’s voor de MTNL alwaar kritiek op zijn persoon niet erg werd geapprecieerd door hem. Dit leidde ertoe dat de hoofdredacteur van MTNL , de heer Gerard Reteig, zijn functie als hoofdredacteur neerlegde vanaf welk moment Ramdas er met de scepter begon te zwaaien. In dit opzicht stelde Ramdas zich niet erg liberaal op ten aanzien van de vrijheid van meningsuiting benevens de persvrijheid, van welke laatste hijzelf gretig profiteerde. <P>

Voor de VPRO maakte hij sinds de jaren 90 verschillende programma’s, zoals In mijn vaders huis, een serie interviews met denkers over de botsing van culturen en de rol van de wetenschap en de media daarin. Samen met Stephan Sanders presenteerde hij een aantal jaren het media-programma Het Blauwe Licht. Sinds 2010 maakte hij, ook voor de VPRO, het opinieprogramma Z.O.Z.<P>

Er mag worden toegegeven dat Anil Ramdas de perfecte opvolger is van wijlen de minst begrepen Surinaams-Internationale schrijver, Albert Helman. Ramdas was evenals Helman empirisch, theoretisch, analytisch en synthetisch. Dat wat het aan Ramdas ontbrak was dat hij in tegenstelling tot Helman geen romancier was. Ramdas’ blikveld had veel weg van dat van een asceet. Hij dacht er meditatief een heel eind mee te kunnen komen. Terwijl schrijvers als Edgar Cairo en Clark Accord hun roem hoofdzakelijk te danken hadden aan hun taalmaniërisme en verkoopcijfers, lieten Ramdas’ werken zich hoofdzakelijk liften door het essayistische en talige aspect ervan. Hierdoor waren zijn werken goeddeels bestemd voor de gecompliceerde lezers in welk geval de doelgroep rondom het NRC-Handelsblad etc. Dat wat Ramdas zich binnen het spectrum van zijn literaire nijverheid nooit had moet laten ontvallen waren zijn politiek getinte visies’ die eigenlijk te rudimentair waren en waarmee hij zich de toorn van velen op de hals wist te halen. Vast staat dat Suriname na Helman weer een schrijver van groot kaliber is kwijt geraakt, één die zijn succes niet zozeer had te danken had aan zijn verkoopcijfers maar aan diens literaire kwaliteit. Uiteraard droeg zijn functie als televisiepersoonlijkheid er een aanzienlijk steentje toe bij.  

The post Het heen gaan van een groot Hindoestaans schrijver en Essayist appeared first on IndianFeelings.nl.

Hier volgt een interview met Jayant:

Wanneer is je interesse voor films ontstaan?
Ik ben vanaf mijn tweede al geïnteresseerd in films. De eerste film die ik toen had gezien, was Robocop. Vanaf mijn achtste had ik zoiets van: ik wil regisseren, acteren en mijn eigen films schrijven. Het acteren heb ik achter me gelaten en ben me meer gaan focussen op het schrijven.

Vanwaar die minder grote interesse in acteren?
Acteurs kunnen de gedachte dat er een camera staat makkelijk uitschakelen. Als ik voor de camera sta, dan weet ik dat hij er staat en dat hij me volgt als ik loop. Ik kan dit dus moeilijk uitschakelen.

Met wat voor gevoel begon je de eerste opnames van Life is an art?
Het allereerste gevoel was gewoon de zenuwen. Het is een ervaren crew en cast waar je voor staat. Je hebt zoiets van: je bent de rookie en iedereen is ervaren, maar luistert naar je. Iedereen vraagt je om richtlijnen en wat je wilt. De eerste woorden waren kwamen er niet al te makkelijk uit, maar daarna ging het steeds vlotter en kon ik gewoon precies aangeven wat ik wilde. Als ik naar de eerste dag terugkijk, was dat één van de beste opnamedagen.

Is het oorspronkelijke verhaal nog veranderd tijdens het maken van de film?
Ja, in het origineel verhaal vermoordde The Artist zijn slachtoffers.. In de film verminkt hij ze alleen. Verder zijn de beelden ook iets ruiger geworden dan het geschreven verhaal, omdat dit het verhaal en de personages versterkt.

Waarom heb je ervoor gekozen om kunst en misdaad te combineren?
Er is ooit bepaald dat muziek een kunst is, en dat een schilderij een kunstwerk is. Iedereen herkent kunst in bepaalde dingen, dus waarom zou misdaad geen kunst kunnen zijn? Het vereist ook een ‘talent’ om de perfecte misdaad te plegen die door bepaalde mensen zelfs gewaardeerd wordt.

Waar ben je het meest trots op in of van de film?
De eerste draaidag sowieso, dat is echt perfect gegaan. Dan ook de grote dynamiek die er is tussen de personages Dane deSantos en Claire Jones. Ze hebben allebei wat verloren, maar Dane is dan agressief erover en Claire probeert juist rust in de tent te brengen. Ieder persoon rauwt op zijn eigen manier. En natuurlijk de eindscene.

Is Life is an Art je droomproject of moet die nog komen?
Die moet nog komen. Als Life is an Art klaar is,  gaan er heel wat wegen en deuren open voor me. Met het juiste budget en licenties wil ik dan beginnen aan mijn droomproject.

Wil je van het regisseren je beroep maken of is het meer een grote hobby?
Uiteindelijk moet het wel mijn beroep worden. Ik heb nu een baan bij DHL, maar ik wil binnen twee jaar van het regisseren een fulltime baan maken.

Wil je in Nederland regisseren?
Nee, in het buitenland. Nederland heeft een te kleine filmwereld, ik denk niet dat ik hier tot mijn recht kan komen. Ik wil voor Hollywood gaan.

Wat zijn je plannen na Life is an Art?
Een tweede en derde film. Ik ben iemand die niet teveel stil kan zitten en ik wil vooral geen eendagsvlieg worden. Ik was in Cannes al bezig met het promoten van mijn tweede film en ben ook druk bezig producenten te spreken hierover. Ik wacht eerst af hoe Life is an Art eruit gaat zien. Als men ziet dat het een goede film is, is de kans groot dat ik naar Canada of Amerika kan voor m’n tweede film.

Ik wens Jayant heel veel succes met zijn carrière als filmregisseur en wacht vol verwachting af op de release van Life is an Art. Tot die tijd is de trailer te zien op de website:

http://lifeisanartmovie.com/

The post Interview Jayant Harnam appeared first on IndianFeelings.nl.

Het Caraibische zomer carnaval wordt als sociaal fenomeen altijd zeer goed gewaardeerd. Dat komt doordat de hedendaagse culturele en sociale verandering zich niet zelden voltrekt in processen die nog herinneren aan het leven op de Antillen. Het Caraibische carnaval te Rotterdam dat haar oorsprong eigenlijk vond in Utrecht , zou zelfs een geà¯nstitutionaliseerde uiting kunnen zijn van repressieve tolerantie. Dit type carnaval is vanuit deze optiek niet meer dan een sociaal ventiel binnen het oprukkende civilisatieproces. Het is een bijzonder sociaal instituut, waarin groepen zich op satirische, lyrische of epische manier in al hun complexiteit kunnen uitdrukken en laten kennen. Dit carnaval biedt ook de zwakkeren van de samenleving de mogelijkheid om zich op vermomde wijze te etaleren, om in sociaal opzicht ‘uit de kast te komen’ en zo de gemeenschap de kans te geven om het onbekende en exotische te verkennen.

Voor het jaar 2009 is de in Utrecht wonende en werkende Sushma Bhatti, over wier nicht, de danseres Andjenie Bhatti hier een recensie gestaan heeft, de trotse winnares geworden van het zomer Caraibische carnaval te Rotterdam. Sushma is in het dagelijkse leven jongeren werkster en behaalde in tegenstelling tot een paar onhandige vermeldingen hierover jaren geleden haar HBO diploma. In de restauratie van de V&D te Hoog Catharijne te Utrecht hadden Rabin Gangadin en haar nicht Anju Bhatti een plezant gesprek met deze kersverse Caraibische Carnaval koningin. Zij legt op een zeer amusante en ongedwongen wijze uit wat zich allemaal và³à³r, tijdens en nà¡ de deelname aan deze zware beproeving heeft voorgedaan.

-Je bent onlangs gekroond tot Queen Ortel Zomercarnaval . “Wat voor impact heeft dit gehad op jouw leven en werk.
“Ik ben hier alles achterlatend naar Rotterdam gegaan, heb een hele week in een hotel doorgebracht en wat mijn werk betreft stond een ieder achter mij, heeft men mij steeds het hart onder de riem gestoken en mij steeds aangemoedigd.”

-Hoewel het bezien vanuit het democratiseringsproces niet veel moet uitmaken maar het feit dat jij als niet Antilliaan de trofee in de wacht hebt gesleept kan door de Antilliaanse bevolkingsgroep als een afgang, zo niet als een nederlaag zijn ervaren. Hoe reageer jij hierop?
“Ik heb van een ieder zeer positieve reacties mogen ontvangen en merkte dat men er bijzonder blij op reageerde. Er zijn echter wel negatieve reacties geweest op bepaalde forums’ op het internet maar ik heb mij niet beijverd mij erin te gaan verdiepen of erop te reageren. Ik zou daar toch niet erg gelukkig van worden. Je hebt nu eenmaal van die mensen die negatief beladen zijn. Zulke mensen zijn er nu eenmaal die ik beslist niet ga opzoeken.”

-Kan de reactie van degenen die zich iets negatiefs lieten ontvallen als de uiting van enig patriottisme worden gezien?
.”Ik heb er eerlijk gezegd geen acht op geslagen. Ik weet het niet en wil het ook niet weten. Uiteraard ontkom je niet aan bepaalde opmerkingen als dat ik niet-Antilliaans zou zijn, dat Suriname geen carnaval traditie kent, ik zelf Hindoestaans ben, verder kon ik mij met m’n heupen en billen ook niet bepaald gelijkenissen vertonen met de gangbare vleselijke architectuur waar men doorgaans aan gewend is, maar goed ik heb het niet opgezocht en het interesseert mij allemaal niet.”

-Is de deelname aan deze miss verkiezing qua kans in het algemeen vergelijkbaar met die aan een staatsloterij à³f zitten er toch enige rationele, berekenbare en voorspelbare elementen in waardoor je de kans enigszins in “onder controle “hebt.
“Er waren zeven kandidaten die naar de prestigieuze prijs gingen meedingen. Er werden bepaalde dingen van je verwacht. Het maakt niet uit of je Antilliaans, Hindoestaans of Surinaams bent. Het ging puur om een aantal dingen dat heel duidelijk tijdens de trainingen werd uitgedragen. Ik heb zeer goed opgelet wat er gezegd werd, en nam alles zoveel mogelijk nauwkeurig in mij op .”

– Op welke kwaliteiten werd er gelet?
“Er werd nadruk gelet op de communicatieve vaardigheden, de persoonlijke uitstraling, je moest echt een show opvoeren en tot slot de carnavalsronde en dan loop je met je backpeace, je wieltjes, het thema moest uitgestraald worden , er moest een verhaallijn in zitten , welke muziek moest er worden gebruikt etc. Ik had mijn eigen danseressen meegenomen die ook hadden meegedanst, ik had heel veel dingen in de show meegenomen en zelf ook flink meegedanst. Al deze aspecten, waarin ik overtuigend uitblonk, werden bij de uitreiking dan ook als zolang verwoord in het juryrapport .”

-Opvallend was, hetgeen ook bevestigd werd in de talloze reacties, dat jouw mededinger Esmeralda, bij de bekroning zeer misprijzend, minzaam en laatdunkend in jouw richting blikte.
“Het tegendeel is echter waar omdat gedurende de gehele periode Esmeralda mij bijzonder innig was toegewijd. We deden heel veel samen en ik had totaal niet de indruk dat zij mij het niet gunde. Ze heeft een bepaalde uitstraling die verkeerd gevallen is. Het is net zoiets wat mensen over mij zeggen namelijk dat ik een erg arrogant overkomen heb. Pas als ze mij leren kennen ontdekken ze dat ze zich in hun diagnose erg hadden vergist.”

-Heeft het winnen van de zomer carnaval Missverkiezing deuren voor je geopend? Heeft het je leven veranderd?
.”Neen, de missverkiezingen houd ik liever op een afstand omdat het steeds gaat om het perfecte maatje, het perfecte lijntje, de perfecte lengte, in tegenstelling tot het zomercarnaval waar een ieder ongeacht voornoemde criteria er zonder meer in kan instappen. Ik ben inmiddels al benaderd voor de Europese missverkiezingen waarover ik aan het nadenken ben. Er werd mij ook gevraagd voor miss India voor Nederland. “

-De reacties op jou waren laaiend enthousiast. Voel je de druk op je schouders om dat succes te verwerken.
“Nee dat niet. Ik heb er volstrekt geen problemen mee gehad. Ik stelde mij erg onverstoorbaar op tegenover al die positieve reacties’. “

-Doet wat anderen van je denken er nog toe?
“Eigenlijk niet. De media schrijven toch wat ze over je willen schrijven.”

-Was het een zware/drukke periode?
“Het was een bijzonder drukke periode. Voor mij liepen twee hele grote projecten door elkaar heen, één van m’n werk en daarnaast het zomercarnaval waar ik mij intens en met toewijding voor inzette.”

-Wat waren de mooiste, zenuwslopende en cruciale momenten?
“Het allermooiste moment was dat ik na de selectie uitverkoren bleek dat ik door mocht gaan. Het zenuwslopende moment was dat je naam viel als winnares. In het begin werd je helemaal in de spanning gelaten met de ellenlange inleidingen en introducties.”

-Hoe was de sfeer onderling tussen de kandidaten?
“Het was heel erg goed. Alle meiden waren zeer leuk met elkaar. Toegegeven dat er een zenuwcrisis heerste tengevolge waarvan er enige spanning voelbaar was. Maar dat is begrijpelijk.”

-Zou je doorgaans meisjes willen aanraden om eraan deel te nemen?
“Ja absoluut, het is een geweldige ervaring. Er komen zoveel leuke dingen op je af. Het is behalve op de planken staan in luxueuze theaters, ook nog zo dat er vele deuren voor je open gaan. Het kan heel erg bijdragen tot je persoonlijke ontplooiing“

-Is er iets specifieks aan deze missverkiezing waarbij je zegt dat je die niemand kunt bijbrengen omdat het zeer persoons- , stijl -en karaktergebonden is.
“Deze dingen kun je iemand niet bijbrengen. Je bent wie jij bent en probeer niet iemand uit te beelden die je in werkelijkheid niet bent. De vakjury kan het zo doorprikken. “

The post Een interview met de winnares van het zomer carnaval, Sushma Bhatti appeared first on IndianFeelings.nl.

Desalniettemin ging het oprukkende racisme in Amerika bij Jackson niet in de koude kleren zitten. In feite werd hij ermee op de navolgende wijze geconfronteerd. Zoals in Nederland de voetballer Ruud Gullit naar zijn hoofd geslingerd kreeg: “ook al ben je een Surinamer, ik mag je wel“ werd Michael Jackson doodgeknuffeld met de opmerking: “ook al ben je een neger, van ons mag je er echt wel zijn “ Emotioneel gingen allebei de toppers zich identificeren met hun roots maar rationeel hielden ze er rekening mee dat wanneer zij geëlektrificeerd uiting zouden geven aan dit soort insinuerende aantijgingen, het weliswaar afgelopen zou kunnen zijn met hun carrière gepaard gaande met een extensief publiek draagvlak.

Een vraag die onbeantwoord is gebleven of Michael Jackson tengevolge van de door hoofdzakelijk blanken beheerde muziekbusiness en entertainment halls begon te zwichten voor de blanke suprematie en op den duur zelfs een metamorfose als zodanig zou willen ondergaan. Kennelijk was hij zich niet meer bewust was van zijn donkere knappe uiterlijk maar liet hij zich gedreven door zijn metamorfose manie, allerlei blanke raskenmerken implanteren door cosmetisch keurslagers. Zijn spitse neus stond in schril contrast met zijn Negroà¯de porem. Deze chirurgische ingreep die zich zo vaak herhaalde, gepaard gaande met een toevallig in zijn “voordeel“ werkende huidziekte tengevolge waarvan hij steeds lichter van kleur werd, bezorgde hem tot slot het uiterlijk van de echtgenote van John Lennon, namelijk Yoko Ono. Beide leken op twee eeneiige zussen!

Psychologisch bezien begon Michael Jackson steeds meer in opstand te komen tegen zichzelf. Hij leed ongetwijfeld aan een identiteitscrisis. Dit werd voor hem ook aanleiding op zoek te gaan naar een “veilige “ plek waar hij zich thuis kon voelen en waar hij zich rustig kon wanen. Met volwassenen had hij weinig fiducie. De man stond voor hem symbool voor zijn oedipuscomplex, de strijd met de vaderfiguur. Hierdoor werd de door hem gekoesterde veilige haven in de meest letterlijke zin een kinderparadijs. Hij liet een pretpark aanleggen, bestemd en bedoeld voor zichzelf, voor kinderen en identificeerde hij zich het meest met Peter Pan. Michael Jackson gaf nooit interviews af zoals een volwassen, zichzelf respecterende popartiest dat doorgaans doet maar kwam zelfs verwend en kinderlijk dom over. Als man gedroeg hij zich op latere leeftijd puberaal, onvolwassen en bleef narcistisch gedrag vertonen, steeds bang om zich te binden. Naast narcisme traden bij hem op impulsieve gedragingen als rebelsheid, afhankelijkheid en manipulatiedrang op. De vrouw speelde in het leven van Michael Jackson onbewust de rol van moeder en moest voor hem overbeschermend en bezitterig zijn in de hoop de relatie zo in stand te houden.

Michael Jackson had de behoefte aan een moederlijk type maar had op den duur ten opzichte van zijn eigen vrouw steeds conflicterende gevoelens. Deze capita selecta aan persoonlijkheidsbeperkingen werd voor deze aerodynamisch wervelende popster fataal en was hij ondanks de hele wereld als sociaal draagvlak voor hemzelf, een zeer solitaire man met een waslijst aan fysieke – en psychische ouderdomsklachten op jonge leeftijd.

Rabin Gangadin

The post Michael Jackson, solitaire man met fysieke- en psychische ouderdomsklachten appeared first on IndianFeelings.nl.

Deze grote doorbraak zorgde ervoor dat gevestigde waarden zoals Moët & Chandon en Jaguar zich aan hem wilden linken. Jaguar Nederland nam hem en zijn collectie op in hun .´.´Passion for Fashion Program.´.´, dat nog steeds gaande is en waarbij ieder seizoen een spectaculaire show wordt gegeven op een bijzondere locatie. Moët & Chandon, dat behoort tot de LVMH-groep ( Louis Vuitton Moët Hennessy), .´s werelds grootste conglomeraat van luxeproducten, nodigde de couturier in de zomer van 2001 uit in hun kasteel te Epernay, het chà¢teau de Saran, om een fotoreportage te maken in de wijnkelders en .–gaarden. Speciaal voor het Antwerpse .´.´Privilege .´.´salon gaf Moët & Chandon hem de opdracht om 2 roze couturejurken te ontwerpen ter promotie van de champagne.´.´Brut imperial rosé.´.

De volgende stap en de bekroning van zijn prestaties was het openen van een eigen couturehuis. Aangezien hij ondertussen een internationale cliënteel had opgebouwd, besloot hij zijn couturehuis te openen op een centrale locatie binnen Europa. Hij koos voor Antwerpen, de nieuwe modemetropool. Op 5 september 2002 opende hij zijn couturehuis in de Lange Gasthuisstraat, 5 te Antwerpen. In dit prachtige monumentale Lodewijk XV-couture huis ontwerpt en vervaardigt de couturier al zijn creaties en stelt zijn klanten graag tevreden met de meest bijzondere creaties.

Inmiddels wordt Stephan gezien als één van de top couturiers van België en de media-aandacht blijft dan ook niet achter. Zo is hij meerdere malen te zien geweest in televisieprogramma’s zoals: De Rode Loper, Vijf Laat en maakte de Europese digitale televisiezender HD1 zelfs een documentaire over de couturier die in 41 landen prime-time werd uitgezonden. Ook geniet hij veel aandacht in de Belgische bladen, zoals Stijl, Imago, Talkies, Touche en vele anderen. Naast twaalf jaar van succesvolle Haute Couture, lanceert de couturier nu ook zijn eerste “First Line.” pràªt à  porter collectie F/W 2009-2010. Het wordt een commerciele lijn, anders dan de Haute Couturelijn, maar wel met een duidelijke designer-signatuur en dit voor zowel voor dames als voor heren. De collecties worden in Italie gemaakt door de beste ateliers om een hoge graad van afwerking te kunnen garanderen.

Het wordt zowel voor dames als voor heren een beknopte, als het ware reeds pre-geselecteerde collectie met goede basics, aangevuld met eye-catchers. Met basics wordt niet letterlijk bedoeld dat er niets aan is, maar wel dat eenieder dit in zijn kast zou moeten hebben. Want het uitgangspunt voor deze collectie is “What to wear today?“ Een super jeans, een fantastisch mooi afgewerkte lederen jacket en een dito jas / bomber voor de heren. Een prachtige jeans, een mooie mantel met leder afwerking, een beetje strass hier en daar voor de dames. En niet te vergeten een prachtig gamma aan riemen voor zowel dames als heren. De hele collectie zal ook gepersonaliseerd worden met het mooie SB-logo (bijvoorbeeld op de ritsen, buckles van riemen etc.)

Stephan Badal Evenementen
Twee maal per jaar geven wij een show waarin de presentatie van de nieuwe collectie een prominente rol speelt. Onze evenementen vinden daarom dan ook altijd plaats in de maanden maart en september. Tijdens onze evenementen worden onze gasten getrakteerd op uiteraard de show, entertainment en een culinair feest van hapjes en drankjes. Veel aandacht wordt uiteraard besteed aan de aankleding van de locatie, omdat onze gasten alleen het allerbeste gewend zijn. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat de invitaties felbegeerd zijn bij de Beau Monde, want alleen op uitnodiging is het mogelijk ons evenement te bezoeken.

The post Biografie Stephan Badal appeared first on IndianFeelings.nl.

In het algemeen worden de mooiste en creatiefste uitvindingen gedaan op zolderkamertjes voordat die een keer publiekelijk erkenning krijgen. Bij Rampersad was er kennelijk sprake van een psychologische creativiteit op een geestelijk zolderkamertje, waarbij zijn brouwsel vorm en inhoud kreeg op processen in zijn bovenkamer. Zijn alom geprezen roemruchte methode is dan ook verworden tot een historisch en sociologisch fenomeen.

Wat was het van jouw TPS geworden als je die niet in Amerika had ontwikkeld maar in Nederland?
Aanvankelijk had ik de TPS in Nederland gelanceerd, t.w. in het tijdvak 2002 -2006, via de gemeente Amsterdam, de ABN etc. Dat was mij goed bevallen. Bepaalde elementen waaronder de spiritualiteit hebben langzaam gewerkt in Nederland. Ik was te kritisch ingesteld maar waar er een enorme onverschilligheid tegenover stond. Ik was een éénpitter. Nederlanders zijn vanwege hun nuchterheid te sceptisch . Amerikanen daarentegen zijn echte ondernemers die resoluut tot de orde van de dag komen. Men vond mij toentertijd hier al erg “Amerikaans “ Je mag in Nederland bijvoorbeeld niet vertellen dat je drie boeken hebt geschreven. Je wordt gauw neergezet als een egotripper. Als een “bakra “hetzelfde vertelt dan is dat pas een hottopic om daar serieus aandacht aan te besteden.

Het laatste vind ik wel erg vreemd. Nederlandse onderzoekers hebben juist geconstateerd dat allochtonen op sollicitaties en selecties te bescheiden over komen waardoor men hen niet ziet zitten. Hoe zit het hiermee nou precies?
Het is een goede zaak bescheiden te zijn. Mahatma Gandhi zei ooit: “je moet je ego reduceren tot nul “ Bescheidenheid hoeft niet altijd gepaard te gaan met een “ingevroren “ ego. Maar er is weldegelijk een relatie tussen. Ik heb hier mijn business waardoor ik mij bescheiden opstel, maar op het moment dat ik in Dubai ben, Brazilië of waar dan ook, ben ik gewoon een Amerikaan. Nederlanders weten zich goed in te pakken waardoor zij bescheiden over komen, maar het is gewoon een tactiek van hun. Ik heb ca. 40 jaar in Nederland gewoond en heb altijd geleerd dat jij je bescheiden moet opstellen. Desalniettemin kom ik niet bescheiden over. Als ik een zaal binnen wandel heb ik het hele publiek in mijn grip, en als ik daarbij bescheiden zou zijn zou ik mijn grip verliezen.

Maar als je Nederlanders een klassieke eigenschap als nuchterheid toedicht en je ontvangt er geborneerdheid en struisvogelangst voor terug, dan is er toch geen sprake van nuchterheid. Zijn de Amerikanen juist niet nuchter en gepassioneerd?
Ik denk dat je gelijk hebt. Bij Nederlanders is er niet echt sprake van ondernemerschap maar van een handelsgeest. Ondernemerschap betekent dat je risico’s moet durven nemen, je moet om bij de Amerikanen te blijven, twee keer failliet zijn gegaan om te beseffen wat ondernemerschap eigenlijk inhoudt. In Nederland wordt je reeds bij het concipiëren van een plan van de tafel geveegd en gedemotiveerd er ooit een begin aan te maken.

De originaliteit van jouw filosofie is dat geluk, passie en plezier op het werk een balans moeten vormen tussen werk en privé. Het succes van een mens komt voort uit diens innerlijke opdracht en diens authentieke droom. De mens moet zich bewust zijn van zijn persoonlijke ambitie en zijn personal brand. Klopt het inderdaad dat datgene waar jij je mentaa , zelfs meditatief op instelt, daadwerkelijk ook gerealiseerd kan worden. Zelf geloof ik hier niet erg in omdat ik mij eens zeer gemotiveerd had ingesteld op de realisatie van een hotelschip te Amsterdam, er alles voor had gedaan wat ik doen moest maar uiteindelijk door toepassing van een ambtelijke regel geen ligplaats kreeg toegewezen. Deze procedure nam ca. 10 jaar in beslag.
Ik begrijp wat je bedoelt. Het hangt er van af welk doel je beoogt. Wil je de wereld helpen veranderen, zoals moeder Thérésa, Nelson Mandela, Mahatma Gandhi dat deden dan krijg je je doelen gerealiseerd.

Ik heb het niet over immateriële en/of materiële doelen die ik wens te bereiken. Bij mij gaat het erom dat ik ondanks de door jouw benoemde passie, plezier, personal brand etc. , toch van de kaart werd geveegd door maar één wetsregel. Hierin voorziet jouw theorie weer niet.
Ik ben het met je eens. Ik ben blij dat je dat zegt. Ik heb de laatste jaren zelf ontdekt wat je zegt. Het geeft aan dat jij in jouw denken heel ver bent. Ik werk al jaren keihard met mijn eigen concept. Ik word aan alles geholpen, aan roem, aan erkenning etc., behalve aan geld. Ik wilde een bestseller schrijven in Amerika hetgeen mij prima gelukt is, ik wilde erkend worden door universiteiten als de Harvard, Yale en noem maar op, hetgeen ook gebeurd is, terwijl mensen die 1% bereikt hebben van wat ik heb bereikt heb, stinkend rijk. Ik kan alles, behalve geld verdienen. Toch kun je met de externe factoren leren managen. Je zou kunnen denken aan netwerken, je zou moeten leren dealen, samenwerking aangaan met derden en vierden. De externe factor mag wel belangrijk zijn maar maak er geen hoofdzaak van. Je moet leren dealen met jouw beperkingen. Jouw brand is zeer belangrijk. Je moet je leren verkopen.

Als ik jouw levensverhaal lees, valt mij op dat jij ondanks jouw afkomst uit een gewoon Hindostaans gezin, in Nederland op een miraculeuze wijze zowel het voortgezet onderwijs, het middelbaar onderwijs en het academisch onderwijs met een eclatant tempo heeft voltooid. Zag men toentertijd geen aanleiding u het lange traject te besparen doordat u overduidelijk veel meer kon dan datgene waar u krachtens de toepasselijke leerroute in was terechtgekomen. Buitengewoon begaafde leerlingen worden in Nederland er vrij vroeg uitgevist en dientengevolge ook speciaal bejegend. Waarom mocht dat bij u niet het geval zijn?
Het lag helemaal aan mij, hoewel ik het liefst de route VWO had willen bewandelen. In Suriname was ik tot twee keer toe blijven zitten op de basisschool waarna men in 1971 besloot mij op het vliegtuig naar Nederland te zetten. Gelet op mijn gedemotiveerdheid zorgde mijn familie in Nederland ervoor dat ik in Hengelo op de LTS was gezet, hetgeen maar een educatieve therapie was mij van de straat af te houden. Ik vond er het best leuk, vooral met het hout bewerken, Freezen etc. Na de LTS kreeg ik zin in de MTS, vervolgens in de HTS tegenwoordig Hogeschool), en tot slot de Technische universiteit te Delft alwaar ik werktuigbouwkunde en robottisering studeerde. Na het afstuderen promoveerde ik binnen twee-en-een-half jaar tot doctor aan de Technische universiteit te Eindhoven, alwaar ik ook docent werd in de productietechniek.

Ongeveer 55% van de Nederlandse bedrijven is een familiebedrijf. Ondernemers van en in familiebedrijven, familieondernemers, zijn bijzonder inspirerend. Dit komt door hun visie, de helderheid van hun denkbeelden, de eenvoud van hun aanpak en bovenal door de meeslepende liefde voor hun onderneming. Welke afwegingen zou u belangrijk vinden bij de keuze tussen de continuà¯teit van de onderneming, het rechtvaardig handelen naar betrokkenen en de harmonie binnen de familie?
Bij familiebedrijven kent men een personal brand en een family brand. The match is heel erg belangrijk.

Familiebedrijven zijn heel gewone bedrijven, net als alle andere ondernemingen. Wat maakt hen dan bijzonder: het feit dat zij een meer dan gemiddelde bijdrage leveren aan de werkgelegenheid in Nederland? Omdat zij vanwege het stabiele bedrijfsklimaat in staat zijn om over de lange termijn een relatief hogere winst te behalen dan niet-familiebedrijven?
Ik denk dat het bij familiebedrijven het mooie is dat er een harmonie is, een saamhorigheid. Het zit ‘m in het feit dat er meer commitment is, weinig bureaucratie, een collectieve cultuur en de harmonie.

Rabin Gangadin

The post In gesprek met Dr. Ir. Hubert Rampersad appeared first on IndianFeelings.nl.

Vanuit hun appartement heeft ze een prachtig uitzicht op de Euromast en de Erasmusbrug. Ze is een import-Rotterdammer, want sinds de jaren ’60 van de vorige eeuw woonden zij eerst in Den Haag en daarna in Dordrecht. Waar ze elkaar ook ontmoet hebben. Maar dat is een ander verhaal. In Dordrecht kon ze haar contacten aanspreken om het vervoer van de boeken te bekostigen. Een scholengemeenschap aldaar had een sponsorloop georganiseerd voor Roemenië, maar aangezien de politieke situatie daar dusadaning instabiel werd, besloot de school de opgehaalde € 1.300 in kas te houden. Toen zij hoorden van het predikament waar mevrouw Autar in zat, heeft de school de overtocht van de boeken bekostigd. Dit is slechts een simpel vorbeeld. Stichting Abhilasa Global Serve is onderdeel van Abhilasa, een vrouwenorganisatie actief in de Drechtsteden die bezig was met emancipatie van het gezin, integratie en participatie voordat die termen gebezigd werden. Onlangs vierde deze organisatie haar 20-jarig bestaan.

WAAR PRATEN JULLIE OVER?
De Surinaamse Kring, Lalla Rookh het Surinaams magazine. Voor de jongeren onder ons abracadabra. Zelfs Wikipedia en Google vragen zich af waar ik ’t over heb. Voor de mensen van de eerste generatie roepen deze woorden herinneringen uit een ver verleden op. Wellicht heeft u de Lalla Rookh magazines nog ergens in een kast. U zult daarin foto’s zien van culturele uitingen. Dansoptredens, vieringen. Veelal in Dordrecht. De activiteiten die door de vrouwen ontplooid werden onder de vlag van De Surinaamse Kring, werden vanaf 1984 ondergebracht bij stichting Abhilasa. De Stichting waarvan Kirtie Autar de voorzitter was. Het was een tijd dat het welzijnswerk nog niet zo gestroomlijnd was zoals bij – ik noem een… Stichting Spirit.

Mensen kwamen samen, en deden leuke dingen samen. Er werd gedanst, gefeest en geknutseld. Vrouwen kwamen samen voor educatieve activiteiten en om iets in elkaar te knutselen om thuis te kunnen tonen. Maar de gesprekken die er ondertussen gevoerd werden bracht veel aan het licht. Hoofdpijn en hoge bloeddruk bleken verband te houden met problemen thuis. Wij wisten de weg niet in Nederland, wij kenden de gebruiken niet. Die eerste generatie wist soms niet eens over de eigen gebruiken. Er was werk aan de winkel. Kirtie Autar behoort tot de pioniers in Nederland. In Suriname was dat niet anders; in 1968 zat zij al in het bestuur van Prantik Arya Sabha. Er werd verder geknutseld want de mannen die thuis zaten vroegen zich toch wel vaker af: Wat praten jullie daar? En de mannen gingen ook wel eens mee op leerzame uitjes. De vrouwen staken er blijkbaar genoeg op. Het was goed zo.

Naast fulltime werk in het onderwijs was en is mevrouw Autar nog steeds gedreven in haar dienstbaarheid. Waar komt dat toch vandaan? Haar vader stond bekend als Baas Kleermaker en had zo’n 12 man onder zich werken in de kleermakerij. Naast maatwerk werden onder andere uniformen van politie en leger werden door hem vervaardigd. Stoute kindertjes uit de buurt, moesten ‘voor straf’ in het atelier de knopen naaien aan de kleren. Er werd 10 cent per knoop betaald… aan de moeder van de kindjes. Als Kirtie of haar oudste broer Ramon ondeugend waren geweest, kregen zij dezelfde (best wel leuke) straf. En wanneer de bewoners van Bakka – Lansigron (tehuis voor ouden van dagen) iedere zaterdagmiddag gingen wandelen, hingen broer en zus uit de twee ramen en om de beurt deelden zij de verdiende dubbeltjes uit aan hen. Ze waren er erg mee in hun sas. Terugkijkend lijken de zaadjes van het altruïsme reeds toen geplant.

Krishna Ramrattansingh

The post PORTRET KIERTIE AUTAR, pionier appeared first on IndianFeelings.nl.

Bij de Jonge Socialisten was Richard heel erg actief en viel op. Zodoende is hij door anderen voorgedragen voor een positie in de gemeenteraad en op gegeven moment kreeg hij een uitnodiging van de sollicitatiecommissie om op gesprek te komen. Hij heeft er lang over getwijfeld, want toen was hij pas 21, maar heeft het uiteindelijk toch gedaan. Zijn motivatie groeide naar mate hij door alle gesprekken heen kwam en na zijn laatste gesprek kreeg hij te horen dat hij op nummer 9 van de lijst werd geplaatst.

Richard combineert zijn studie en werk als volgt: Zijn functie als gemeenteraadslid is een parttime job. Daar krijgt hij een raadsvergoeding voor, zoals vele andere gemeenteraadsleden en fractiemedewerkers. Het ene lid van de fractie is parttime docent, een ander is parttime politieagent. Richard is dus parttime student. Als gemeenteraadslid ben je best wel flexibel in het indelen van je eigen tijd. Je hebt alleen vaste dagen waarop je de commissievergaderingen moet bijwonen. Voor zijn portefeuilles (Verkeer & Vervoer en Sportbeleid) zijn deze dagen dus dinsdag en donderdag.

In Delft gaat Richard niet vaak uit. Delft vindt hij eigenlijk een technisch mannenwereldje. Bij zijn studie waren er maar 6 vrouwen van de 150 eerstejaarsstudenten. Vrijwel alles draait om de techniek en er is geen bijna geen discussie over maatschappelijke vraagstukken. Richard heeft het altijd leuk gehad, maar hij ging meer uit in Rotterdam en vond ook meer gemeenschappelijke overeenkomsten bij de Jonge Socialisten, waarmee hij dus optrok. Maar hij vindt wel dat het in Delft begint te veranderen aangezien je in deze tijd niet om de politiek heen kan.

Richard is op zijn 17e lid geworden van de Jonge Socialisten. Hij vond het belangrijk om mee te doen met beslissingen die ook hem direct aangaan. Derhalve is hij ook lid geweest van de leerlingenraad op de middelbare school. Het stukje internationale solidariteit bij de Jonge Socialisten sprak hem aan: het waren leuke progressieve mensen. Richard is ook kort lid geweest van de SP, maar kon zich niet vinden met de organisatiestructuur, die niet echt democratisch was. Later is hij lid geworden van de PVDA.

IndianFeelings stelde Richard de volgende vragen:

Jij bent in de gemeenteraad gekomen in de tijd dat Pim Fortuyn zo populair is geworden en een grote verkiezingsoverwinning heeft behaald bij de gemeenteraadsverkiezingen van Rotterdam. Waarom denk jij dat Pim Fortuyn toen zoveel aanhangers heeft gekregen? Was het de ontevredenheid met het beleid? Heeft de PVDA veel zetels verloren?

Richard: “De PVDA had toen 4 zetels verloren (ze zijn van 15 zetels naar 11 zetels gegaan) en was niet meer de grootste partij in Rotterdam, wat ze voorheen wel altijd was. De PVDA zat dus ook voor het eerst na lange tijd niet meer in het College van Burgemeester en Wethouders in de gemeenteraad, maar in de oppositie. Er heerste ontevredenheid zowel met het gemeentebeleid als met het landelijke beleid. Pim Fortuyn heeft heel veel media-exposure gekregen, omdat hij ook meedeed als lijsttrekker voor de Tweede-Kamerfractie van de LPF. De lijsttrekker van de PVDA van de gemeente Rotterdam was landelijk niet zo bekend en heeft dus niet zoveel publiciteit gekregen. Daarnaast heeft de PvdA ook de echte problemen van mensen te laat begrepen. We waren te veel gefocust op het oplossen van de problemen in de zorg en het onderwijs. Met zijn ideeën over veiligheid en integratie sprak Pim bepaalde groepen meer aan.”

Je hebt voor de PVDA gekozen, omdat deze partij staat voor de gelijkwaardigheid in de samenleving en zij opkomt voor kwetsbare groepen, zoals allochtonen. Nou hoor je steeds meer geluiden dat de allochtonen jarenlang zo vertroeteld zijn en men niet goed naar de wensen en behoeften van de autochtone bevolking heeft gekeken. Wat vind jij daarvan?

Richard: “Ik vind ‘vertroeteld’ niet zo.´n goed woord. Wel deel ik de mening dat de PvdA te weinig heeft gekeken naar de problemen die autochtonen tegenkomen bij het integratieproces. Integratie moet immers van twee kanten komen. Als je bepaalde plannen wil doorvoeren, moet je er ook voor zorgen dat de autochtone bevolking daar open voor staat.”

Je behandelt ook vraagstukken als integratie en inburgering. Maar je studeert werktuigbouwkunde. Zijn er raakvlakken met je studie en het werk dat je doet in de gemeenteraad?

Richard: “Helemaal niet. Het betreft een technische studie. Alhoewel het wel voordeel heeft bij onderwerpen over milieu. Maar bij Verkeer & Vervoer weer niet. Ik was vrij goed in natuurkunde, wiskunde, economie en geschiedenis op de middelbare school. Ik moest kiezen voor een studie en heb toch voor een technische studie gekozen. Maar er was weinig stof of ruimte voor maatschappelijk interesse/debat. Dit miste ik heel erg. Daarom ben ik destijds bij de Jonge Socialisten heel actief geworden, wat me uiteindelijk heeft geleid tot aan de gemeenteraad.”

Bepaalde gemeentes, zoals Rotterdam, wilden de spreiding van allochtonen in de gemeentes bevorderen om gettovorming tegen te gaan. Jij was hier fel op tegen. Kan je uitleggen waarom?

Richard: “Je moet nooit spreiden op etniciteit. Iemand’s huidskleur of afkomst moet niet gaan bepalen waar iemand mag gaan wonen. Je moet wel bestrijden dat er in bepaalde wijken armoede gaat overheersen, zodat je concentraties van teveel mensen met een laag sociaal-economische positie vermijdt. Maar hoe het naar buiten gebracht wordt, vind ik een verkapte vorm van discriminatie.”

Nu zit je tot 2006 in de gemeenteraad. Wat zijn jouw plannen voor de toekomst? Ga je je studie afmaken en ga je iets met je studie doen of ga je de landelijke politiek in?

Richard: “Ik studeer binnenkort af, maar ik zal niet meteen gaan werken. De banenmarkt is ook ingezakt, dus zal ik me richten op mijn gemeenteraadswerkzaamheden. Ik wil echter geen beroepspoliticus worden. Je moet toch een bepaald ontwikkelingsniveau hebben om beroepspoliticus te zijn. Ik heb bij mensen gezien, dat ze snel opgebrand zijn geraakt. Maar ik weet ook niet of ik nog na 2006 in de gemeenteraad blijf. Ik wil toch in de werktuigbouwkunde een baan gaan zoeken.”

The post Richard Moti: Gemeenteraadslid voor de PVDA appeared first on IndianFeelings.nl.

Indian Feelings brengt vanaf deze week een serie portretten van en interviews met hindoestanen in maatschappelijke topposities. Deze week Hubert Rampersad, schrijver, manager en wetenschapper.

Prof. dr. ir. Hubert Koemaar Rampersad is geboren in Paramaribo, maar kwam op 14-jarige leeftijd naar Nederland. In Suriname liep het niet echt vlot met zijn scholing, Rampersad gaf in een geprek met ons aan dat hij toch graag achter de meisjes aan zat. In Nederland toonde hij echter, gemotiveerd door een jaartje te blijven zitten op de LTS, een opmerkelijk doorzettingsvermogen in zijn scholing. Achter elkaar deed hij LTS, MTS en HTS, gevolgd door een studie werktuigbouwkunde aan de TU Delft en daarna nog eens een promotie aan de TU Eindhoven. Zijn proefschrift is zelfs nog door een vooraanstaande drukkerij in de Verenigde Staten uitgebracht.

Sindsdien heeft Rampersad betrekkingen gehad op de Erasmus Universiteit Rotterdam, de Technische Universiteit Eindhoven en is hij hoogleraar aan de Anton de Kom Universiteit in Paramaribo. Tevens heeft hij al 15 jaar zijn eigen consultancybureau. Ook is hij schrijver van enkele goedverkopende managementboeken en publiceerde hij artikelen in nationale en internationale managementstijdschriften. Zijn laatste boek, “Total Performance Scorecard: een speurtocht naar zelfkennis en competentie-ontwikkeling van lerende organisaties“, is volgens hem zijn grote doorbraak. Het boek, dat enkele weken in de management top 10 stond, presenteert een geheel nieuwe visie op strategische bedrijfsvoering en management. Rampersad is inmiddels druk met het geven van lezingen over dit concept bij verschillende instellingen, zowel nationaal als internationaal. Tegen een behoorlijke vergoeding, want zoals hij zelf zegt: “Ik heb jarenlang hard gewerkt, het lijkt mij niet meer dan terecht om daar nu de vruchten van te plukken.” Inmiddels is Rampersad ook in onderhandeling met enkele universiteiten in de Verenigde Staten, om daar een leerstoel te bekleden. “Ik wil graag naar de VS, ik wil internationaal presteren. De potentie van dit concept is te groot om het alleen op Nederland te richten. Het omvat meer dan alleen het bedrijfsleven. Ik heb niet alleen lezingen gegeven bij bedrijven als Shell, maar heb bijvoorbeeld ook contact gehad met Balkenende. Het past namelijk ook helemaal in de huidige discussie over normen en waarden.” Ook president Venetiaan van Suriname heeft inmiddels een exemplaar van de bestseller mogen ontvangen.

Rampersad ziet het als zijn persoonlijke missie om te leven op een integere wijze en iets te betekenen voor anderen. De wereld (of in ieder geval de organisatie) veranderen door bij jezelf te beginnen, is dan ook één van de hoofdthema’s van zijn boek. Hij wil de bezoekers van Indian Feelings daarom graag vertellen welke eigenschappen belangrijk zijn op de weg naar succes:

• Doorzettingsvermogen;
• Hard werken;
• Durven, neem risico’s;
• Doelgericht denken, bijvoorbeeld ik wil een boek schrijven, studie afmaken, professor worden enz.;
• Integriteit, doe wat je belooft, wees betrouwbaar;
• Geloof in God; het maakt niet uit in welke vorm, maar doe het en handel ernaar;
• Heb plezier in wat je doet; plezier geeft motivatie;
• Zelfvertrouwen;
• Innerlijke rust; kom niet in conflict met je geweten.

Vishal Hira

Met dank aan: Prof.dr.ir.H.K.Rampersad en Razia Liakathoesein

Meer informatie: www.qmconsulting.nl – www.Total-performance-Scorecard.com

The post Portret: Prof.dr.ir. Hubert Rampersad appeared first on IndianFeelings.nl.

DJ Insane begon zijn DJ carriere in 1990/91 met het draaien van Raggamuffin/hiphop . Hij luisterde vaak naar de beats en het manier van scratchen. Toen house muziek in nederland werd geintroduceerd, trok hem dat zeer aan en langzamerhand begon hij zijn muziekkeuze en zijn muziek stijl te veranderen richting de house scene. Zijn favourite stijl van house was/is Hardcore Gabber (dat nu oldskool hardcore word genoemd). Zijn eerste Hardcore gabber party was 1995 in "het Oosterpark" te Wassenaar. Holland. Dat was zijn eerste grote doorbraak voor DJ Insane in de Hardcore scene. Nadat hij veel werd gevraagd om te draaien bij diverse school en house parties, maakte hij tevens ook zijn eerste Hardcore produktie genaamd" The Joker" Hij stuurde een demo van "the joker" naar een bekend platenlabel in de hardcore scene, en na een tijdje verscheen zijn productie op een compilatie album van het platenlabel. RUFFNECK

Omdat onze DJ Insane een halfbloed is (half ned, half hindu) hield hij zich ook bezig met de hindustaanse scene. Zijn eerste grote party in de hindustaanse scene was BoomBoom Beats in 1996. Dat was voor hem ook meteen een grote doorbraak in de hindustaanse scene. Na Boomboombeats concentreerde DJ Insane zich volledig op de hindustaanse scene, en de Hardcore scene verwaterde een beetje.

Nu speelde hij niet alleen in disco’s en schoolparties, maar ook op dansavonden. Doordat Dj Insane "live" hindustaanse liedjes met oldskool hardcore tracks remix-te, maakte dat hem uniek. Er werd gezegd dat hij het publiek zo uit hun dak liet gaan als niemand tevoren.

DJ Insane’s grootste produktie doorbraak tot nu toe was zijn eerste cd in de hindustaanse scene, genaamd "Burning chutney". Deze cd werd in korte tijd zeer populair en werd meteen uitverkocht. Dj Insane werd maar steeds populairder. telefoontjes aannermen, boekingen aannemen, draaien en dan nog produceren werd teveel voor hem, toen besloot hij zich aan te sluiten bij een managementkantoor genaamd S.A.I. agency die al het managing werk van DJ Insane op zich nam. Na zijn eerste produktie, maakte hij nog tal van andere hindustaanse producties voor binnen en buitenland. dat ook weer eens aansloeg bij het publiek.

Tegenwoordig heeft DJ Insane zijn draad weer opgepakt bij zijn oude vertrouwde house scene. Voor hem heeft hij iets gecreeerd en neergezet wat niet meer zal vergaan. Wat we in de toekomst kunnen verwachten is wel duidelijk. Op dit moment is DJ Insane veel bezig met het produceren en draaien van hardclub, trance, progressive, hardtrance, hardhouse, en natuurlijk niet te vergeten oldskool hardcore. Tegenwoordig werkt hij ook samen met diverse house dj’s/producers zoals, E-Craig, Rene Campo, Rene Vidal, Klubbheads dj team, e.a. en draait ook in welbekende housediscotheken zoals , get down, hollywood muzic hallen, constru-x-ion, eclips, etc, etc. DJ Insane is op zeer professionele wijze bezig met het produceren van allerlei soorten muziek. Hij is ook bezig met het welbekende Indiase recordlabel T-SERIES, waarvoor hij diverse nieuwe filmliedjes moet remixen. Graag zou hij ooit eens voor een film het muziek willen produceren.

Dj Insane heeft ook al wat afgereist voor diverse gig’s in het buitenland, zoals, een RAVE in Portland, Oregon, U.S.A., of een club "the cave" in LLoret the Mar in Le Duplex in Parijs, the cathouse in U.K. etc. 

Het is vrijwel zeker dat DJ Insane de commerciele scene induikt, en dat zien we graag gebeuren. Hoe dan ook wij wensen je veel succes met je verdere DJ carriere. DJ Insane’s doel is om een wereldwijde muziek producer te worden, het produceren van muziek is iets dat hij altijd zal blijven doen.

Voor meer info over DJ INSANE: visit www.dj–insane.com 

The post DJ INSANE appeared first on IndianFeelings.nl.